چی شد که شهدا رو فراموش کردیم و همگی مون از بالاترین مسئول تا من نوعی بد شدیم ؟
چی شد که اینا رو فراموش کردیم و خودمون به خودمون رحم نمی کنیم ؟!
این بود مزد خون پاک شهدا ؟شهدایی که از خودشون گذشتند تا ماها راحت زندگی کنیم!
امروز بارها و بارها دارم این سوال رو از خودم میپرسم و افسوس میخورم به حال خودمون و به حال مسئولین نامسئول از بالاترین بگیر تا پایین ترین ...
حقا که جفا کردیم ؛ هم به شهدا ؛ هم به مادران داغدارشون :(
اون کادو تکی کادوی است که دقایق آخر یادم افتاد یه عکس یادگاری از آخرین بسته بندی لوازم تحریری که زیر دستم بود
عکس بگیرم :)
( همه کاغذ کادوها بچه گانه بود بجز این و بیست های سری آخر :دی )
سه شنبه ۲۷ شهریور ۹۷ :
خیلی خسته بود بیشتر خستگی فکری بود اینکه مهر داره میاد و من هیچ عمل خیری انجام نداده بودم از یه طرف و اینکه دل و دماغ هیچی نداشتم.
یهو تقریبا حدودای ساعت سه بعدازظهر بود که یکی از دوستان کاریم پیام داد فلانی امروز ساعت ۴ و نیم بسته بندی لوازم تحریر برای بچه های نیازمند و ایتام تحت پوشش موسسه داریم !
تا اینو گفت انگار برق بگیرتم از خوشحالی ذوق کردم و گفتم منم میتونم بیام کمک ؟
گفت چرا که نه ؟! خوشحال میشیم !
(بسته بندی لوازم تحریر مربوط به بچه های آموزشِ موسسه مونه برای همین سوال شد برام که میتونم برم یا نه ؟! )
اینو که گفت تو دلم گفتم پیش بسوی یه سه شنبه ای خوب سرشار از حس شیرین و لذت بخش ^__^
حدودای ساعت ۵ و نیم عصر تقریبا بود که خودمو رسوندم اونجا !
با خودم گفتم با توجه به مراسم عزاداری شب و اینکه شام نپختم نهایتش تا ۷ اونجام و برمیگردم اما دیدم جمعا ۴ نفریم که اومدیم برای بسته بندی .(که یک نفرمون هم زود رفت خونه)
تعداد کم نفرات و حس خوبی که میتونستم از بسته بندی بگیرم منو بر اون داشت که بمونم تا هر وقتی که بسته بندی تموم بشه :)
